Lang
heb ik er over lopen twijfelen. Tijd voor een terugblik? Hebben we net de
maanden achter de rug, gevuld met teveel jaaroverzichten en
nieuwjaarsrecepties. Komt er een pennenlikker, die zo nodig wééééér een mening
ergens over moet hebben. Tja, daar ben je columnist voor; lekker ongevraagd
onzin, advies of zienswijzen op papier zetten. Ik kreeg onlangs de vraag, of ik
dit niet belemmerend vond; mezelf een beetje bloot te geven? Helemaal niet! Het
geeft me een gevoel van vrijheid! Spelen met woorden, niet rekening houdend met
allerlei regeltjes. “Gebruik gebiedende vorm”, “artikel mag niet groter zijn
dan 2 A4tjes” of “formuleer dat anders”. Geen SOP, geen projectplan, geen
opstel, waarvoor ik een cijfer krijg, waarmee ik het helemaal niet eens ben.
Oeps ander onderwerp, even weer terug.
Nee,
een column. Heerlijk, ik hoef me niet in te houden. Natuurlijk, er zijn grenzen,
fatsoensnormen. Hoewel die wel eens opgezocht worden, zal ik niet zomaar
schrijven dat er niet-zieke zeehondjes bewust gevangen worden. Dat is ook niet
waar. Toch zijn er (professionele) schrijvers die daar anders over denken.
Verdorie, ik drijf weer af.
Waar
wou ik het over hebben? Och ja, 2008. Samenvattend? Heel simpel:
Voedselcrisis.
Oliecrisis. Belgische crisis. Afghanistan crisis. De wedstrijd tegen
Rusland-crisis. Irak crisis. Abchazië crisis. Tibet crisis. Olympische crisis,
euh feest. Griekse anarchisten crisis. Zimbabwaanse crisis. Opnieuw Belgische
crisis. Rookverbod crisis.
Maar
waar het allemaal om draaide: de kredietcrisis, alias de financiële crisis,
alias de economische crisis. Hoeveel namen er worden gegeven aan een golf van
ellendigheden, waarschijnlijk veroorzaakt door een klein mondiaal groepje
geldgraaiers. Crisis is kans!
Het
afgelopen jaar heb ik het woordje crisis meer gehoord, dan al die jaren
daarvoor bij elkaar opgeteld. Maar dat kan ook aan mijn korte termijngeheugen
liggen.
Als
dat zo is, dan wordt het tijd voor een midlife…
